Theater Guild Ba Kayo?

Theater Guild ba kayo?

"Theater guild ako! Theater guild ako! Ahhh!"

Ito na ang bago kong tahanan bilang isang kolehiyo. Malaki ang pagkakaiba ng pinasok kong ito sa dati kong kinagisnan at namulatan; choir. Marami ang nagsasabi bakit daw nag theater guild ako gayong mas malaki daw ang opurtunidad ko sa pagkanta. Isa lang, "Gusto kong i-explore ang sarili ko sa kinagisnan kong kahon. Ayokong manatiling choir, malay mo may talento rin pala ko sa pag-arte, hindi ba?"

Out of 576 auditionees ng theater guild in the preliminary audition almost 300 plus lang ang nakarating at nakapagpatuloy sa secondary audition kung saan tinignan ang lakas, tibay ng loob at self-confidence ng mga auditionees. Halos kumalahati ulet ang bilang ng mga nagau-audition kung kaya 60 plus na lang ang nakapag final audition. Marami na akong nakilala sa simula pa lang ng pagau-audition kung kaya masakit mang tanggappin ngunit hindi pwedeng lahat kami ay makapasa sapagkat piling-pili at salng-sala lang talaga ang dapat maging theater guild. Out of 576 auditionees only 30 standout among the rest and I am happy to be with the 30 who standout and got the place. "Sino ang mag-aakalang makakapasok ako sa dami ng nag-auditions?", sabi ko. Talagang kung gusto mong maabot ang isang bagay magpapakahirap ka para makamit to.

Hindi pa nagtatapos ang kalbaryo namin bilang bagong BATCH ng guild. Noong nagsimula na ang training, teambuilding at groupings namin, nagsimula nang maghirap.

FEU na ako...

KAYA MO PA BA?
"Ako kaya ko pa!"

Mataas ang pangarap ko bilang isang kabataan. Hinahangad kong makapasok sa UNIBERSIDAD ng PILIPINAS dahil isang malaking karangalan sa akingg pamilya kung doon ako makakapagtapos ng aking kurso. Bakit? Sabi nila, pati na rin ang mga haka ko na kapag UPinianz ka, malaki ang opurtunidad mong makapasok agad sa trabaho. Mataas ang tingin sa iyo kapag doon ka nakapagtapos. Pero ako, nalihis ako ng landas. Ilang puntos na lamang at sana pasok na ako sa UP. Siguro, pagkakataon na rin ang naglayo sa akin sa UP at dinala ako sa pinaka-ayaw kong unibersidad noong hayskul pa ako. FEU. Pwera biro, totoong kinaiinisan ko ang FEU date. Bakit? Isa lang naman, "Paanong nakapasa ang mga hindi karapatdapat pumasa sa entrance exam?" Marahil, isa na ako sa mga estudyanteng malaki ang pagtataka at gumawa ng ganitong taktika: sa entrance exam, wala pa atang sampung minuto kong sinagutan ang exam para malaman ko kung makakapasok ako ng FEU gayong puro hula lang ang mga sagot ko. Kinabukasan agad-agad kong tinignan sa internet kung nakapasa ba ako sa FEU at dale! Andoon ang pangalan ko! Magic hindi ba?

Hindi pala magic ang mga pagwawari ko sa FEU kapag nakapasok kana. Sa kurso kong kinukuha, magastos dahil ang mga professor gusto mamahalin ang mga materyales na gagamitin para daw may kalidad ang gagawin at ipapasa namin. Ang mga gamit katulad ng kamera(slr o dslr na CANON o NIKON), lapis (dapat lang na STAEDLER), illustration board (kailangan Berckley o MASTER), poster color (marapat na DONG-A) at marami pang iba. Hindi naman ako nagsisisi sa kurso kong kinuha katulad ng iba. Masaya ako dahil malaki ang pagbabago ko sa FEU. Akalain mo bang, matututo akong gumuhit at magpinta? Naisip mo bang makakapa ko ang isang pang-professional camera? Alam ko, hindi dahil mahirap. Hindi pala ganun ang college life. Wala nang isusubo sa iyo ang guro mo para matuto ka at madaya pa hangga't kaya pang madaya ang grado mo. Kung ano ang grado mo, yun na iyon! Tapos!

"Lahat ng bagay natural sa atin at hindi lahat ay kailangang ipakita sa atin dapat tuklasin natin ito. Huwag tayong magtago lang sa lungga kung na saan tayo ngayon. Hangga't kaya nating lumayo at lumabas, sige lang, huwag kang matakot magtuklas dahil binigyan ka ng Diyos ng utak at katawan para gumana at hindi lang magpahinga. Ipamahagi mo."

What?: A Secret About Me!

What I like about myself is I'm different to others. I really thank God for giving me such many wonderful talents. I really appreciated myself as me. All the things I have in life, my face, my voice even my creativity. I hope someday everyone will discover me as me who's different to others. I hope someday my dreams and ambitions to help and share what I had receive from God will come true!

Me as a photographer:

Art is one of my favorite thing and subject. I found myself in fond of photography, painting, singing, dancing and many more but these pictures are just one of my works:

EMOTIONS..,












DEVOTION...,

ANGER..,


PASSION..,

DREAMING..,

This is me! This is what I want and I hope someday everyone will appreciate all the things I want and I have. No one can stop me, because this is my life.

A Secret Lost Letter...

This is a secret letter I found this morning at the park. This is about a girl who has a crush with one of her boy classmate. One day at school, her sir asked their section to close their eyes and rest but what can we say to boys! They are foolish everytime! One of her boy classmate thought that the girl is dreaming for her crush that they were together and she was so upset that's why her feelings to her crush seems to fall apart into pieces and she felt ashamed of herself that she tried to have a suicide by cutting her veins with a knife but as she cut it she felt something that made her stop what she is doing and she wash her hands and she really felt hurt and she cried! What a stupid girl! =)

BODY OF THE LETTER:

Don't try to do this at home cause if you do! I'm sorry! You're also stupid like her! hahaha =p pIz!!!

Ang Anggulo ng Buhay...

Sa Bahay:

Sa paggising mo sa bawat umaga, ngiti sana ang sumalubong sayo. Makakita ka sana ng liwanag sa sinag ng araw at maamoy mo ang amoy ng pagkaing bagong luto. Hindi ba't kasarap pakinggan ng mga huni ng ibong nagkakantahan at ang mga tubig na bumabagsak galing sa banyo? Hindi mo ba na aninag ang anino ng nanay at tatay mo? Nagdasal ka ba? Bago sana magsimula ang lahat nagdasal ka muna. Natanong mo ba ang nanay at tatay mo kung kumain na sila? Kahirap maging matandang isip bata dahil nakakalimutan na natin ang mga nakagawian gawaing hindi na natin nagagawa katulad ng paghalik o pagmamano. Pati nga ang pagbati ng "magandang araw po!" hindi na natin nasasabi, bakit kaya?

Sa Eskwelahan:

Sa pagpasok mo sa eskwelahan ang batid mo ay ang ngiti ng mga kamag-aral mo sa iyo. Ang marinig ang mga boses sa pag-awit ng ating pambansang awit o dili kaya ay ang hiyawan at ingay ng kaguluhan mula sa mga halakhakan ng bawat mag-aaral. Nais mong masulyapan ang kinis at puti ng iyong nililigawan. Ang mga bangkong nakaayos, unti-unting naggugulo sa paunti-unting pagpasok ng mga kaklase mo. Ang kalat sa sahig, huwag kang malilingat pagkat sandali lamang ay basurahan ng matatawag ang silid paaralan. Hindi mo ba naisip kung bakit ka pinag-aaral ng mga magulang mo? O di kaya naman ay nawari kung bakit ka tuwang-tuwa tuwing may kukutyain kang kaklase? Hindi mo ba lubos na nabatid kung bakit sa tuwi-tuwina ay nagbabago ang mga kasama mo sa silid aralan? Bakit ka ba pumapasok kung ang perang sayong pag-aaral laan ay iyong sinasayang? Bakit hindi mo naisip na sayang lang ang lahat at manong sa kapatid mo na lang masipag, matalino at mabait napunta ang atensyon ng magulang mo? Wari, pag-uwi sa bahay ay may bayong ka ng talinong dala kahit ang talinong ito ay galing sa pandaraya at pagnanakaw.

Sa Daan Pauwi:

Sa paglalakad mo pauwi ang gusto mo ay makita ang mga batang musmos na naglalaro kahit nakagapos ang kanilang kamay sa mga pikit-matang sindakato. Ang marinig ang mga bulungan ng tao at mga tsismis na unti-unting sumisira sa reputasyon ng bawat tao. Ang nais mo ay maamoy ang bawat usok ng inihaw na dugo at bituka ng manok kahit pa bahid ito ng dumi. Ang gusto mo ay pumitas ng bulaklak sa parke para ibigay sa iyong kasintahan. Hindi mo ba nawari sa iyong paglalakad ang mga bakas na itim ng yapak ng isang mabaho at maduming taong grasa? Nanghihingi siya ng pagkain at konting limos pero anong ginawa mo para lang hindi niya mahawakan ang kasintahan mo? Sinuntok mo siya gamit ang mga mabibigat mong kamao ang sinipa gamit ang mga paang dapat sanay naglalakad sa tamang landas at daan. Hindi ka pa naawa sa kanya ang ang hawak mong bote ng alak ay hinampas mo ng dalawang beses sa ulo niya hanggang mabasag. Ganyan ba ang itinuro ng mga magulang mo? Hindi mo ba napansin sa kaawa-awang kalagayan ng pulubi ang mata ni Hesus? Nagpapapansin lang siya dahil nakalimot ka na sa kanya ngunit anong ginawa mo, sinaktan at pinagtabuyan mo siya. Ikaw ba ay talagang anak ng Diyos? Iniwan mong duguan at isang malamig na bangkay ang pulubi habang tumatakbo kayo papalayo at nagtatawanan.

Friends Forever...

It all started in school, as a classmate, but as we go on, we learn to develop and mold each one of us taking the lead to smooth and sometimes a rough journey but a journey which we learn how to dedicate ourselves to others.




Sometimes we want to quit the challenges but there is something that is keeping us ahead to our goal. They say it doesn't matter what other people may say to you as long as your doing good and we think that we are on the right ways and things so why other people judge us? Is it because they are insecure? or maybe they see good and happy things to us?







And as we go on to our journey, we meet each other in a halfway where we understand the characteristics of each other, why he is too... she is too... We learn to accept the fault of each other and accept him/her for what he/she is. We learn to be strong to fight againsts our enemies and be brave enough not to quit. We justified them the true reality of life that we can be as higher as any mountain and deeper as the ocean.

And as the time goes on for the end is coming sooner. We hope and pray that everyone of us will still keep on the right track of living before we started to leave our home and Alma Mater. Move on! Be strong and brave enough to overcome the challenges of life!

Guardian Angel...

When I see your smile

Tears run down my face

I can't replace

And now that I'm stronger

I've figured out

How this world turns cold

and breaks through my soul

And I know I'll find

deep inside me

I can be the one



chorus:

I will never let you fall

I'll stand up with you forever

I'll be there for you through it all

Even if saving you

sends me to heaven



Seasons are changing

And waves are crashing

And stars are falling all for us

Days grow longer and

nights grow shorter

I can show you

I'll be the one

chorus


Cuz you're my, you're my,

my true love, my whole heart

Please don't throw that away

Cuz I'm here for you

Please don't walk away,

Please tell me you'll stay, stay


Use me as you will

Pull my strings just for a thrill

And I know I'll be ok

Though my skies are turning gray

chorus

Parang Isang Jeepney...

Ang pagkakakilala natin parang isang jeep. Di ba hindi naman tayo sabay sumakay? Kung iisipin mo, tayo ang pasaherong sumasakay, bumababa at may destinasyon. Minsan sasakay tayong may plano ngunit kapag mayroong dumaang panganib o impluwensiya ang mga plano natin ay nagbabago. Yoon bang mga trapik, aksidente o di kaya naman ay nagkita kayo o nakakilala ka nang kaibigan habang nasa biyahe. Minsan makakakita ka ng nagkukurutan, nagsusuklay, nagababasa o kaya nagtetext. Hindi mo ba nawari o naitanong sa mga kasabay mo kung saan sila tutungo?

Paano nga pala tayong nasakay sa isang jeep? Ako, nais kong puntahan ang aking pangarap at batid kong ganun ka din dahil mayroon kang iniibig. Ngunit bakit ka sumakay sa jeep gayong alam mo na ang mga mangyayari? Alam mo ng magkakaroon ng aksidente, ( Ito ang panghuhusga ng tao sa ating pag-iibigan, ang mga taong di-sang ayon at magagalit. ) trahedya, suliranin o di kaya ay trapik ( o ang pagkakagulo ng mga desisyon at plano mo ), ngunit sumuong ka pa rin para sa akin, bakit? Dahil ba mahal mo talaga ako o para matulungan dahil sa kaawaan katulad ng nakasakay nating bata kung iyo pang naaalala. Hindi ba't kinutya-kutya mo siya at nilait? Hindi mo ba naramdaman at nakita ang kahinaan niya bilang isang bata sa kanyang mga musmos na mata? O dili kaya'y naramdaman ang paghihirap bilang mag-isa?



Hindi ka naman sanay bumiyaheng mag-isa noon hindi ba? Kaya lang tayo nagkasabay eh dahil sa mga naging kaibigan mo? Matanong nga kita, sa mga pagkakataong magkasama ba tayo ay nagkaroon ka ng lakas at tapang na bumiyaheng mag-isa sa jeep? Siguro, hindi, dahil sa mga panunutyang alam mong ibabato sa iyo ng iba kapag ikaw ay mag-isa.



Hindi ko naman nais pang pahabain pa kung bakit tayo ay parang isang jeepney..... Sana bago pa matapos ang pag-ikot ng gulong at ang pag-preno ng tsuper at kung saka-sakali mang ang unang bumaba ay ako, huwag kang matakot.... dahil iniwan kita kasi alam kong may kasama ka nang iba na sasama sayong paglalakbay at kung saka-sakali mang bumaba na rin siya, huwag kang mangamba dahil ang destinasyon mo ay isang kanto na lamang. Iniwan man kita, sa pisikal lang yun! Pero sa emosyonal kahit kailan ay hindi sapagkat kasama ka na sa aking buhay.

Dreams & Ambitions

I am sure everybody that still live in this world had their own ambition .For example, what is the dream of a fat ladies or men? Of course is to slim their body .How about a poor man. I thought he'll always said this:" I will be rich one day soon! "But most of them never try to make their dream come true. They just wait and wish for it just as they believe in the movie," Liar, Liar ". Only a wish of a child, get his father into a big trouble and be together again with his mother. I thought work hard was the most suitable idea to make your dream come true.

I have my own ambition like everybody. I want to be a writer but my language is worse. Therefore, I work hard to improve my language. I try everything for my dream, my ambition. But sometimes, we had to think before we do something .We may asked for advice from the person who had more experience. If we do everything we want without consider, we might get trouble if that is illegal. Another example, a person wanted to earn more money in a short while. He sold drugs to reach what he had been dreaming of .Is that the right way to be rich? No! He is using the innocent. He had destroyed the future of the teenager that still don't know about he's trap. This is really not the right way to get anything. You have to sacrifice for everything thing you want. Not by using anything as a stepping stone. After all, that I had written thought we must chase our ambition, our dream, but not by the bad way.